Archiwum sierpień 2009

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
27	28	29	30	31	01	02
03	04	05	06	07	08	09
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31	01	02	03	04	05	06

Niektorzy pochowali swoje rany i uczucia w skrzetne szufladki, nie do odkrycia. Pod litera "B", kryje sie "G", pod litera "A" kryje sie "f". Nie znajdziesz ich slabych stron, nie spostrzezesz zrodla sily. Oni sami gdy przychodzi moment, w ktorym potrzebuja prawdy, nie moga sie odnalesc.

Am I? am I? oczywiscie, choc jestem tego swiadoma pol na pol. Nie wiem czy chce sie dokopywac.

Ja nie zyje.
Ja zazywam, doswiadczam pewnych pojedynczych, rozkawalkowanych przyjemnosci nie zwiazanych z zyciem.
Nie sa zyciem, sa tylko krotkotwalym wyciaganiem mnie z bagna, po to, zebym mogla w nim wytrzymac. Taki wybor, bo wiem, ze to jest wybor... ktorego tak na prawde nie chce.
Ja nie zyje, jestem martwa.
Ogladalam film, ona umierala, dowiedziala sie, ze to co mialo ratowac jej zycie, takie jak sobie je wyobrazila zabilo ja, bo nie przewidziala nieprzewidzianego.
Placze, kaszle potem zaczynam wymiotowac. Wymiotuje zawartosc bagna, ale nie potrafie uczepic sie zycia. Dlaczego?
Bo boje sie smierci?
Boje sie za bardzo go chciec. Ale co to jest zycie?
Nie moge go sobie zamknac w czyms, w kims jedynie, bo to jest nadal dawkowanie sobie zycia w pigulce, przyjemnosc, a tylek siedzi w bagnie, bo nigdy nie zdecydowalam sie zyc.
Zycie do cholery, wszystko co istnieje. Czy smierc istnieje? czy mozna tak powiedziec czy to oksymoron?
Wiem, ze jest takie zycie, ktore chce uciec przed smiercia, ekstaza? uzaleznienie? doladowywanie swojego ego, ciagla oglupiajaca radosc lub wegetacja.
Zycie.
Jest wszedzie wokol, wystarczy sie rozejzec, co zrobic gdy chce sie go wiecej, bo majac swiadomosc, ze umre, chce cos z tym zrobic.
Nie potrafie po prostu zyc.
"Zawsze bedziemy chcieli jeszcze chwile"
"Nie zawsze mozesz miec to czego pragniesz"
Zaakceptowac ten fakt? a moze go polubic? to tak jakby polubic smierc. To nie jest wyjscie. Zaczynam sobie z tego wszystkiego zartowac. To tez nie jest wyjscie. Zalamuje sie i staje sie martwa zanim umre, przynajmniej smierc mnie nie zaskoczy i nie bedzie bolalo. To tez nie jest wyjscie (?).
Jak inaczej.
Jak pragnac i jednoczesnie pogodzic sie z tym, ze dostaje w twarz.
I nie przestac. Przyjac cierpienie. Ale nie polubic go. Takie jest zycie. Co jest wazniejsze?Zycie. Kocham zycie tylko wtedy gdy ono kocha mnie? Trudno byc porzucona i nadal kochac, tego, ktory porzucil. Jakie to upokarzajace. Ale moze, zeby zyc brakuje mi pokory. Co tak naprawde kocham? A co jest dodatkiem? cos zamazuje obraz. Cos jest "nie-tak". Moze znowu mam nadzieje, na zycie wieczne w pigulce.

Czy kocham oznacza potrzebuje Ciebie? Myslalam, ze nie. Ale tez wszystko zalezy od tego jaki masz stosunek do swoich pragnien. To jest tajemnica kazdej wolnosci. To czy potrafic zrezygnowac z tego czego pragniesz, tak jak pragniesz, z tego czego potrzebujesz. To jest dobra zdolnosc...ale w imie czegos jesli nie czegos co jest, to przynajmniej czegos na co mozna miec nadzieje. Jesli rezygnujesz to w imie czego? Na przyklad. W imie wolnosci drugiego czlowieka. I tak na prawde to nie jest rezygnacja, po prostu pragniesz czegos od/dla tego czlowieka, ale tez pragniesz by on tego chcial z wlasnej woli. Jesli pragnie sie prawdy, mozna powstrzymac na wodzy to co trzeba, by zrealizowala sie cala wizja. Chce zebys mnie kochal, ale nie przyjme jedynie litosci, ktora przypomina ci jakies zamierzchle czasy. Skrawki tego co mozesz miec w pelni w zyciu. Kocham oznacza potrzebuje bys potrzebowal mnie, ale czlowiek zawsze chce czegos wiecej. I to jest problem. Wyjscie: -Mozna nauczyc sie, ze dobrze jest zadowalac sie wciaz tym samym. -Mozna wciaz zadowalac sie czyms innym. Ale to komplikuje zycie. Zmiana partnerow, przyjaciol itd.No i gdzie tu prawda Dlatego czasem robi z siebie kogos mniejszego, by ten kto mnie potrzebuje byl wiekszy. Robimy sobie z ludzi i nie tylko malych bozkow, dlatego moze w chwilach, gdy sie budzimy, tak mocno ich nienawidzimy, choc to sami sie oszukalismy. Choc oni tez na to pozwolili, ale nikt nie jest bez winy i tez nikt nie jest calkowiecie winien. Zycie takie latwe nie jest.

Musze przyjac prawde , tak jak jest, za kazdym razem, jeszcze bardziej , jeszcze mocniej.
Nie uciekac, nie odkladac na jutro, nie towrzyc planu, nie dopracowywac szczegolow.
To jest zycie. W kazdej chwili.
Zycie jest zbyt wiele warte, zeby miec jaki kolwiek jego kawalek w dupie.
Odwaznie, potrafisz to, potrafie to.
Byly zrywy, waleczne i z wielka pompa, ale zycie to tez ciche chwile, przezyte wlasciwie, nie klamia. Nie klamiàc daja zycie i sile.
Wiele sie moze zmienic (nie pisze , zmieni, bo bym klamala mowiac, ze wiem cos czego nie wiem).
Perspektywa czasu, zycia, ludzi istnienia.
Moge niezdazyc przed smiercia.
Blagam, obym zdazyla.
Przeciez jutro moge umrzec.
Tamten chlopak zmarl 10 lat temu, a mowi sie "powinien zyc".

Kiedy Ona Ci powie, bedzie dla Ciebie prawie niczym, przechodniem.

Tego sie boi..

Kiedy Ona by Ci powiedziala, bylaby utraconym diamentem, za ktorym bys biegl..

dlaczego?

Pomyslmy.

Kochasz je obydwie.

Ale tamta ma cos jeszcze.

Ona Cie nie kocha. Chcialaby, ale ma dola, depresje, whatever.

Nie chce byc szczesliwa, nie wierzy w to, ale cieszy sie, ze moze ktos inny jest szczesliwy.

Tobie wydaje sie, ze Cie kocha.

Jej wydaje sie, ze Ci pomaga.

Chcemy kochac to samo kim jestesmy i cos innego, by nie zostac w stadium larwy. "Inne" jest w kazdym, nawet Tobie, tym bardziej w Niej. "Tozsame" jest tam takze.

Jedyne czego potrzebujesz to cierpliwosc.

Co Cie w Niej pociaga? Zyciowa zasada, ktora wyznajesz: jesli nie potrafisz wystarczajaco, nie wazne jest, ze cos potrafisz.

Ona wie, ze nie potrafi kochac perfekcyjnie i wie, ze ty szukasz idealu.

Wie o tym i tego nie ukrywa, ma dola, depresje, whatever i nie wierzy w milosc, choc chcialaby, moze, kiedys, w innym zyciu, w ktore nie wie czy wierzy.

Jest swiadoma (kiedys) istniejacego swiata idealow i wyczowa ich nieobecnosc w sobie i brakuje jej tego.

A moze pewnego dnia powroca lepsze dni...

Dzieki Tobie :}

Jak kiedys swojej mamie, teraz Jej przyniesiesz swiatlo na swiat?

tak?nie? to tylko teoria..

Wazne co zrobisz.

Ale Ona nie da Ci milosci, o ile sama w to nie uwierzy, w miedzyczasie bedzie saczyc to co Jej ofiarujesz. Ale jesli Jej wiara, sama w Niej, bez Ciebie, nie powroci Toba tez sie znudzi.

Nie masz nad tym kontroli. Twoje starania rownie dobrze moga polepszyc jak i pogorszyc stan. Chcesz mozesz ja kochac i wierzyc, ze kiedys Ona tez to poczuje. Ale moze tak sie nie stac, nie z Twojej winy i nie wylacznie z Jej winy. Tak czasem jest, ze ciemnosc czasem wciaga. Ale uwazaj, jej zaczely juz sie podobac rzeczy zastepcze, zaczela sie w swojej depresji pocieszac. Glaskac krzywde, ktorej wcale nie musialoby byc, nok , ale jest:].

Rob co uwazasz..

Tlumu szum

Kalendarz

Strony

Archiwum

Archiwum sierpień 2009

the truth is out there, where you hided it...

Who wants to live forever?

ss

pierdolony plan

love love love

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
27	28	29	30	31	01	02
03	04	05	06	07	08	09
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31	01	02	03	04	05	06

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
27	28	29	30	31	01	02
03	04	05	06	07	08	09
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31	01	02	03	04	05	06

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
27	28	29	30	31	01	02
03	04	05	06	07	08	09
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31	01	02	03	04	05	06