Przyjde pod dworzec, o osmej trzydziesci,
ale mnie tam nie bedzie.
Przyniose ci jedzenie, zebys nie byl glodny wieczorem, bo wiem, ze nie masz kasy,
ale mnie tam nie bedzie.
Widzalam, ze bylas smutna, obielam cie (fakt troche niezrecznie),
no i mnie tam nie bylo.
Jutro spotkamy sie i pogadamy, ale mnie tam nie bedzie.
Wiem czego potrzebujesz i dam ci to,
ale mnie w tym nie bedzie...
Pojawiam sie i znikam,
Jestem tam gdzie mnie nie ma.
Zycie na odwrot, tylko podziwiac moje akrobacje.
Wymiotuje.
Niewiem skad, czym i od czego, ale mam taka reakcje na wlasne zycie.

Tymczasem, ja jestem tam gdzie nie ma nikogo.
Jestem tam gdzie nikt nie wie, nie widzi.
Jestem toba, choc ty o tym nie wiesz.
Zgniatam siebie w kat, gdy cos mi nie pasuje.
No i robie z siebie ofiare losu lub linoskoczka, by plan B byl zawsze aktualny.